Rugby jest dla mnie sposobem na życie, daje mi siłę, oczyszcza mój umysł i rozładowuje napięcie jak każdy sport. Gdy wchodzę na boisko przed meczem to wiem, że muszę dać z siebie 150 % i zostawić serce na boisku… najbardziej lubię tę rywalizację i walkę o każdy punkt.

Rugby na wózkach jest sportem wyczynowym i jest wyzwaniem dla stuprocentowych facetów. Wejście na boisko w charakterze zawodnika, spowodowało rozpoczęcie nowego etapu w moim życiu. Gra w rugby na wózkach sukcesywnie zmieniała moje nastawienie do życia, ulegał zmianie stosunek do samego siebie, do własnej niepełnosprawności. (…) Zacząłem wierzyć we własne siły i możliwości. Odkryłem w sobie nowego człowieka, z nowymi umiejętnościami i dużym potencjałem.
[fragment wywiadu – archiwum Reprezentacji]

W czasie meczu zapominam o wszystkim, co jest poza boiskiem. Liczą się: boisko, przeciwnik i sędzia z gwizdkiem, żeby dobrze zagrać mecz, zrobić jak najmniej błędów, wygrać mecz, by kibice cieszyli się z fajnego meczu i dobrego wyniku.
[fragment wywiadu – archiwum Reprezentacji]

Moment, w którym przesiadam się na wózek rugbowy, to tak jakbym przenosił się do innego świata. Czuję się jak ktoś wyjątkowy i jestem dumny z tego, że mogę grać w rugby i mogę grać w drużynie narodowej (…). Moim marzeniem jest pojechać na Igrzyska Paraolimpijskie.
[fragment wywiadu – archiwum Reprezentacji]

Rugby jest dla mnie powrotem do sportu. Rozładowaniem energii i możliwością rozwoju. W tej dyscyplinie podoba mi się możliwość rywalizacji i mocnych uderzeń. To kształtuje charakter i uczy panowania nad emocjami w kryzysowych momentach meczu.”
[fragment wywiadu – archiwum Reprezentacji]

W rugby najbardziej podobają mi się sportowe emocje, rywalizacja, wyrzuty adrenaliny i endorfin. To dyscyplina bardzo taktyczna przez co, według mnie, jest jeszcze bardziej atrakcyjna. To coś czemu poświęcam dużo czasu i energii, a w zamian otrzymuję wiele wyjątkowych momentów.
[fragment wywiadu – archiwum Reprezentacji]

Na boisku czuję się wojownikiem. Rugby to moje drugie życie, coś, bez czego nie potrafiłbym żyć. To gra dla twardzieli, ludzi ze stali.
[fragment wywiadu – archiwum Reprezentacji]

Powołanie do kadry narodowej nie posadziło mnie na laurach, lecz zmotywowało do dalszego działania. Kadra daje mi możliwość dalszego rozwijania się, a przede wszystkim pokazuje jak działa drużyna oraz, że rugby to sport drużynowy – nie ma w nim miejsca dla indywidualistów.
[fragment wywiadu – archiwum Reprezentacji]

W trakcie meczu czuję dumę, kiedy mogę reprezentować nasz kraj. Stając z przeciwnikiem twarzą w twarz, czuję respekt, ale oprócz tego – chęć zwycięstwa. Najbardziej w rugby podoba mi się dynamika gry i mocne uderzenia. To bez wątpienia twarda i bardzo wymagająca gra.